καλλιπάτωρ

καλλιπάτωρ, -ορος, ὁ (AM)

μσν.

(για Πατέρες τής Εκκλησίας) ένδοξος, σεπτός Πατέρας

αρχ.

αυτός που έχει ένδοξο πατέρα.

[ΕΤΥΜΟΛ. < καλλ(ι)-* + -πάτωρ (< πατήρ), πρβλ. κοινο-πάτωρ, μεγιστο-πάτωρ].